De stad in de ban van dans

Het CO-LAB2021 van het schrit_tmacher just dance! presenteert dit jaar vier heel verschillende voorstellingen van jonge kunstenaars uit de Euregio. Verder presenteren Redo en Dominique Vleeshouwer kortstondig hun fascinerende samenspel in Schunck en nodigen de Sidewalk (S)paces uit een blik in de etalage werpen.

Door Natalie Broschat

CO-LAB2021: jong en allemaal nieuw

Het schrit_tmacher ondersteunt samen met VIA ZUID (Talentontwikkeling podiumkunsten Limburg), Huis voor de Kunsten Limburg en ARTbewegt de ontwikkeling van beginnende kunstenaars uit de Euregio. Van 9 tot 11 juli wordt hun een podium geboden met vier korte choreografieën van elk een kwartier. Dit jaar laten vijf jonge dansers en choreografen hun werk zien in drie ruimtes op het Maanplein in Heerlen, achter het station. Het publiek wordt in drie verschillende groepen over het Maanplein geleid, gaat zitten en mag zich telkens verheugen op iets nieuws.

Marciano van Kempen en Diego Ramon Lopez geven met ‘85%’ hun eigen eerbetoon aan hiphop en breakdance. Beiden zijn gekleed in witte T-shirts, grijze sweatpants en natuurlijk coole sneakers. In een repetitiesetting die al begint voordat het publiek heeft plaatsgenomen, corrigeren ze elkaar in hun bewegingen en noteren op een bord de volgorde. Dan, met een kekke blik richting publiek, laten ze uiteindelijk hun complete choreografie zien. Een bijzonder charmante benadering die slim is bedacht, en dynamisch en meeslepend wordt uitgevoerd.

CoLab_schrittmacher©TANZweb.org_Klaus Dilger

Shauna Fischer en Akeem Abidoie onderzoeken in de choreografie ‘Spark’ (‘vonk’ in het Nederlands) van Hermann Bär in hoeverre gebeurtenissen zich laten ontsteken en beïnvloeden. Aan het plafond hangende spiegels en twee rode stoelen geven impulsen en laten de twee dansers de dialoog aangaan. Poëtisch wordt het vervolgens bij ‘Losing Ground’ van Olga Blank. Voor een achterwand van wit papier brengen Hannah Kröger en Anouk Weishaupt een sprookjesachtig spel ten tonele van karakters en vleugels.

En in ‘Innerlijk ritme’ vraagt de in Heerlen geboren Sharon Wesseling, geschoold danseres en beginnend choreografe, zich af wat er zou gebeuren als de zintuiglijke waarneming wegvalt en je helemaal moet vertrouwen op het innerlijk ritme. Als hulpmiddelen plaatsen de twee danseressen Emma Strikkers en Saskia Neuen twee metronomen op kleine verhogingen op het podium, om dan in verschillende scènes (o.a. gebaren, nineties electro dance) samen dezelfde, maar toch zo persoonlijke, beats en bewegingen te vinden.

CoLab_schrittmacher©TANZweb.org_Klaus Dilger

Redo en Dominique Vleeshouwer: kort maar krachtig

Hoe muziek en beweging elkaar onderling bevruchten laten ook de breakdancers Redouan ‘Redo’ Ait Chitte en muzikant Dominique Vleeshouwer zien. Al in 2020 maakten ze samen ‘Blurred Lines’, wat nu de basis vormt voor het vervolg: ‘A new dawn: for new tomorrows’. Tijdens schrit_tmacher just dance! presenteren ze de 20 minuten durende improvisatie ‘Note to Self van Hans Nieuwenhuijsen’ op de eerste verdieping van het kunst- en cultuurcentrum Schunck. Daar is een instrument- en soundstation opgebouwd; Dominique Vleeshouwer staat erin en knutselt spontaan muziek in elkaar. Daarbij maakt ze ook gebruik van een loop-machine, die de lichamelijk beperkte Redo – die al voor Beatrix mocht optreden en deel uitmaakt van het breakdancecombo ILL-Abilities – voert met geluiden van bijvoorbeeld piepende schoenen of geritsel van een plastic zak. Als snel komt Dominique naar voren met trommels en klankschalen en ontspint zich een korte maar des te intensere en geïmproviseerde performance tussen de twee kunstenaars, maar ook tussen de twee kunstvormen dans en muziek.

Sidewalk (S)paces: etalages kijken

Bij een groot, leeg warenhuis in de Honingmannstraat 104 staan mensen met hun gezicht tegen de ramen gedrukt. Binnen zijn jonge dansers te zien die deze plek tot leven brengen met contact-impro, kleurrijke kostuums en rekwisieten. Deels dansen ze zelfs voor precies die toeschouwers die tussen 12 en 17 uur op het hele uur aan de andere kant van het glas staan. De spiegelingen in de ramen openen daarbij nieuwe werelden en laten realiteiten door elkaar lopen, auto’s en passanten worden medespelers. Dit zijn de Sidewalk (S)paces, waar Simon Bus, Audrey Apers, Tanja Ritterbex (zaterdag 10 juli) en Reggy van Bakel, Kelly Vanneste en Kenji (zondag 11 juli) de leegstaande ruimte als proeflocatie onderzoeken en vullen met hun artistieke visies. Kelly Vanneste en Kenji creëren bijvoorbeeld een dansende dialoog tussen aluminiumfolie, papiersnippers, papieren slangen en een windmachine, onder begeleiding van de rustige gitaarmuziek van Reggy van Bakel.