Op schrit_tmacher 2021 vertelt het multidisciplinaire podiumstuk ‘Hotel Bellevue’ van de Franse Cie Arcosm een prachtig verhaal over een ongewone situatie in een hotel.

Het hotel met het mooie uitzicht

Door Natalie Broschat

Vanaf de allereerste minuut is duidelijk dat in ‘Hotel Bellevue’ een verhaal verteld gaat worden. En wel op het moment dat een man in een wit linnen pak het podium betreedt, plaatsneemt op een van de twee zetels in de hotellobby en op de koffietafel voor zich begint met het opschrijven van het verhaal van Albert, dat tegelijk als geluidsfragment wordt afgespeeld. Albert werkt al jarenlang in Hotel Bellevue, is voor alles verantwoordelijk en ietwat een brompot. Wij zien hem, in zijn eentje zittend in de keuken van het hotel, groot op een filmdoek geprojecteerd.

De lichtkleurig geklede verteller (Bertrand Guerry) vertelt verder over de vier gasten die op dat moment in het hotel verblijven, en het publiek mag via video een blik in elke kamer werpen. De mensen in Hotel Bellevue blijven meestal maar voor één nacht, het is een doorgangsoord. Een voor een maken deze figuren hun opwachting in de lobby. Allereerst natuurlijk hotelinventaris Albert (Thomas Guerry): hij poetst en doet en maakt en drentelt over het podium, met bewegingen van een komieke precisie. De advocate (Fatou Malsert) blijft ondanks haar kleurrijke zakelijke outfit koel en afstandelijk, helemaal in haar rol, haar bewegingen zijn doordacht en correct; de weduwe (Marion Peuta), natuurlijk helemaal in het zwart gekleed, loopt met droevige blik en langzame, grote passen door de lobby; de wervelende zwerfster (Margot Rubio) begiet de voor dood gewaande plant en strooit met elk van haar bewegingen plezier in het rond; en de soldaat (Rémi Leblanc-Messager) heeft last van zijn nek en beweegt zich net zo stijf en correct als zijn uniform eruitziet. Allemaal dansen ze nu door de lobby, tot ze achter elkaar in de rij staan om uit te checken. Maar de deur, de uitgang, blijft gesloten, omdat Alberts eenzaamheid hem tot drastische maatregelen verleidt en hij resoluut de deurknop heeft verwijderd. Hoe begrijpelijk in tijden van corona, waarin het gezelschap lange tijd geïsoleerd moest doorbrengen. Er volgen hectische bewegingen, acrobatische dans, slapstick, een luide wirwar van stemmen.

Hotel-Bellevue©arcosm

‘Hotel Bellevue’ (2021) voor mensen vanaf acht jaar is de nieuwste en tiende voorstelling van de Franse Compagnie Arcosm. Het gezelschap werd in 2001 opgericht door muzikant-componist Camille Rocailleux en danser-choreograaf Thomas Guerry, die zijn opleiding afrondde in Lyon. Cie Arcosm wordt gedreven door een ongebreidelde nieuwsgierigheid en plezier in multidisciplinariteit, waardoor zich wonderlijke werelden openen. Zo was in ‘Bounce!’ (2013) de uitdaging een reusachtige houten kubus in het midden van het podium te overwinnen door middel van dans, waarbij onder begeleiding van indringend vioolspel zowel de poging als de mislukking uitvoerig werden uitgebeeld. In hun eerste stuk ‘Echoa’ (2001) lieten ze beweging en muziek met elkaar versmelten door de vraag te stellen hoe dansende mensen zouden klinken.

De stukken van de Cie Arcosm bevatten altijd een verhaallijn en een dramaturgische boog, terwijl de diverse kunstvormen op een zinvolle manier worden samengevoegd. In ‘Hotel Bellevue’ zijn dat dans als individuele expressie van de karakters; het decorontwerp (Olivier Clausse) als weer een andere speel- en vertelentiteit; de videokunst (Florian Martin) als blik op andere tijden; de live door de verteller, filmregisseur Bertrand Guerry, gevangen camerazooms van gezichten en om de hoek als detailbeeld; en verder de theatermiddelen op zich als verhalende attributen (planten die snel de toneelhemel in schieten en fraaie lichteffecten). In deze voorstelling wordt ook de stem ingezet, zowel via het blikje aan het begin, of rechtstreeks door tekstpassages van actrice Fatou Malsert. En juist deze zonder meer sluitende samenvoeging van de disciplines maakt het stuk zo sterk.

Aan het eind danst Albert met de weduwe haar droefenis weg (die dan geheeld in wit is gekleed) en het hotel wordt terugveroverd door de natuur. Misschien omdat de hoopvolle zwerfster steeds de planten water gaf, of als knipoog naar een algemeen urgent thema, of, of, of. In elk geval worden de gasten vrijgelaten in het geprojecteerde groen; en het publiek kijkt uit op een hotel met werkelijk een mooi uitzicht: alles is overwoekerd.